ΝΕΚΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ


Είσαι ένα άψυχο κορμί
Μέσα στο κόσμο τους
Που κυβερνάνε οι μουγκοί
Με το λόγο τους

Κάπου ξεπέφτεις σιωπηλά
Κάτω από τα στρώματα
Της κοινωνίας τα καθαρά
Ύπουλα κυκλώματα

Σε θυμάμαι και ας μη θες
Όταν σε έβλεπα μονάχο σου να κλαις
Για τον κόσμο τη ζωή
Που σου πήρε τη δική σου αναπνοή

Τα βράδια τριγυρνάς
Μέσα στα στενά
Στης πολιτείας ξενυχτάς
Τα σπίτια τα φτωχά

Έρωτες νεκροί
Σε περιτριγυρίζουνε
Που στο τέλος και αυτοί
Για μια φορά σε φυλακίζουνε

Δεν υπάρχουν σχόλια: