Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σε ένα μικρό χωριό
που οι ανάσες των ανθρώπων σε κοιτάνε
υπήρξε άνθρωπος στερνός
όπως αυτούς
που θέλουν να ξεχνάμε
-0-
Γεμάτος με μηνύματα
λόγια ελπίδας για το πλήθος
τη θλίψη του κυνήγαγε
στης μοναξιάς το τείχος
-0-
Κάποιοι σωστοί τον έδιωχναν
δεν έμοιαζε με φίλο
και άλλοι τρελό της μοναξιάς
τον φώναζαν και ήλιο
-0-
Εκεί ψηλά ! τους έλεγε
και έδειχνε στο φως
υπάρχει ένα μέρος
που γίνεσαι θεός
-0-
Κλείστε τα μάτια σας
ακουστέ την αλήθεια
έχουμε όλοι μας φτερά
κι ας μοιάζουμε με φίδια
-0-
Έτσι ο χρόνος πέρναγε
κι αυτός στην ερημιά του
κάθε του λόγος , μια ευχή
να φτιάξει τα φτερά του
-0-
Μια μέρα όλα σώπασαν
κανείς πια δε μιλούσε
στη πλατεία του χωριού
εκείνος δε γελούσε
-0-
Ήρθε το τέλος σιωπηλό
παράξενο και ξένο
στη σκέψη μου θα βρίσκεται
σαν κάτι αγαπημένο