Η ΤΑΙΝΙΑ


Εγραψα δυο στίχους
Για σένα
και για μένα
Για τα όνειρα που κάναμε μαζί

Τότε που σε ρώταγα
Τι βρίσκεται πιο πέρα
Κι εσύ με κοίταζες
Αμήχανη , βουβή

Θέλαμε ο κόσμος μας
Να μοιάζει με ταινία
Που μέσα της
Μας είχε ηθοποιούς
Με τη δική της
Περίεργη ιστορία
Σε κόσμους μαγικούς

Τα χρόνια όμως περάσανε
έφυγαν βιαστικά
Τώρα όλα αλλάξανε
Δεν είναι όπως παλιά

Εσύ κι εγώ χαθήκαμε
Στού κόσμου τη ψευτιά
Που μας πέταξε
Στου δρόμου τη γωνιά

Μα πάντα κάνω υπομονή
Ξέρω πως θα περάσει
Η στιγμή που ονειρευτήκαμε
Στο λέω έχει φτάσει

Πες μου εσύ , που να σε βρω
Που να σε συναντήσω
Και το μέλλον μας στα μάτια
Να αντικρίσω . . .

Δεν υπάρχουν σχόλια: